Delphine
Pouppez
“Ik ga verder dan de traditionele academische codes en jongleer met verschillende disciplines, netwerken en middelen in de hoop een zo breed mogelijk publiek te bereiken en te putten uit de ervaringen van de mensen om me heen.”
Delphine Pouppez wil het publiek bewustmaken van de realiteit van het gevangenissysteem en een humaner model van justitie promoten dat zich richt op preventie, zorg en herstel in plaats van straf. Ze werkt met haar petten als antropologisch onderzoeker, journalist en militant om de getuigenissen van de gevangenen weer te geven, om te proberen de manier waarop tegen hen wordt aangekeken te veranderen en om het debat over de betekenis van straf en de mogelijkheid van alternatieven te openen.
Invraagstelling
“Waarom wordt de gevangenis zo weinig in twijfel getrokken, terwijl iedereen het erover eens is dat het een mislukking is? Waarom doen we er alles aan om het te verbeteren, in plaats van buiten naar oplossingen te zoeken? Mijn project is het creëren van een educatief pakket speciaal ontworpen voor tieners: een mobiele, interactieve en educatieve tentoonstelling en leuke animatietools om jongeren uit te leggen wat de gevangenis is en wat het echt betekent. Maar ook, meer in het algemeen, om de manier waarop we recht doen in vraag te stellen, om kritisch denken aan te moedigen en om een debat op gang te brengen in scholen en op culturele plaatsen waar jongeren komen.”
Verantwoordelijkheid
“Nadat ik de deuren van gevangenissen heb opengeduwd, geluisterd heb naar het lijden van de mensen die er wonen en werken en institutioneel geweld heb ervaren, krijg ik het verlangen om te vechten en een gevoel van verantwoordelijkheid tegenover de mensen die mij hun verhalen hebben toevertrouwd. Het zit verankerd in mijn lichaam, een buikgevoel, ik moet erover praten, het aan de kaak stellen, vooringenomen ideeën deconstrueren.”
Overtuiging
“Wat mij de energie geeft om door te gaan is de overtuiging dat er een ander justitiemodel mogelijk is. Een model dat eerlijker, menselijker en effectiever is. Er zijn duizend-en-één manieren om met afwijkend gedrag om te gaan (zowel vooraf als achteraf), zolang we maar bereid zijn om het voor de hand liggende in twijfel te trekken, om ons perspectief te verschuiven, om verder te kijken dan het strafparadigma en individuele verantwoordelijkheid. We moeten overtredingen zien als een structureel probleem, zodat we ons opnieuw kunnen richten op het collectieve project: sociale rechtvaardigheid.”
Netwerk
“Ik ben geïnspireerd door de collectieven om me heen en alle mensen die vechten voor gerechtigheid in gevangenissen. De beurs zal me in staat stellen om me op een duurzame manier in te zetten voor sensibilisering, door nieuwe vaardigheden en nieuwe netwerken te integreren en samen te werken met verenigingen en leraren om het tot leven te brengen en het zo breed mogelijk te verspreiden.”