Muna
Traub
“Ik wil dat mijn productiestructuur een echte brug vormt tussen België, zijn diaspora’s en het Afrikaanse continent, om coproducties en de verspreiding van verhalen die vandaag nog te weinig zichtbaar zijn, aan te moedigen.”
Producente en regisseuse Muna Traub wil een productiestructuur creëren om de verhalen van artiesten van Afrikaanse afkomst te ondersteunen en inclusieve vertegenwoordiging in de Belgische en Europese cinema te promoten. Tegelijkertijd maakt ze haar eerste documentaire over haar relatie met haar vader en haar parcours tussen België en Liberia...
Welke waarden leiden je artistieke werk?
“De strijd voor de waardigheid van mensen in de marge van de samenleving, die ik in mijn botten draag, maakt deel uit van mijn roeping. Het geeft vorm aan mijn roeping, met het besef dat de kansen om onze roeping te bereiken ongelijk zijn en dat het niet genoeg is om er alleen maar “in te geloven” of “hard te werken”. Maar het is mogelijk om magie te creëren met heel weinig. Vandaag wordt mijn roeping vooral geleid door de wens om banden te smeden via cinema, en meer in het bijzonder tussen de diaspora’s en het Afrikaanse continent, vanuit de overtuiging dat kunst een krachtige sociale en politieke hefboom is.”
Waar komt je interesse voor cinema vandaan?
“Ik heb cinema pas laat ontdekt, want toen ik klein was had ik geen televisie en ging ik niet naar de bioscoop. Mijn ouders zagen het niet als een levensvatbare carrière en een filmcarrière vereist financiële middelen en cultureel kapitaal dat ik niet had. Mijn traject begon dus met schrijven en ik studeerde journalistiek aan het IHECS, waar ik een kritisch oog en een voorliefde voor menselijk contact ontwikkelde. Mijn afstudeerfilm, opgenomen in de Dominicaanse Republiek, inspireerde me om producent te worden. Vervolgens produceerde ik in Senegal Le Voyage de Talia. Ik experimenteerde met “guerrilla cinema” en ontwikkelde creatieve oplossingen om obstakels te overwinnen. De ontdekking van La Noire de... van Ousmane Sembène liet me de kracht van cinema zien en bevestigde mijn overtuiging om door te gaan in deze sector.”
Welke hindernissen moest je overwinnen?
“Het gebrek aan financiële middelen, verergerd door de twee jaar van de COVID-19 pandemie, en de afwezigheid van culturele referenties in de cinema, vormden een belemmering. Ik moest ook een overlevingsjob combineren met projecten die voortkwamen uit passie. Ik moest het mezelf leren en ik probeer nog steeds mijn plaats in de filmindustrie te vinden.”
