Videogetuigenis - Oorlogsreporter: de roeping van Wilson Fache
Een roeping geboren op het terrein
Alles begon bijna 10 jaar geleden toen Wilson voor de eerste keer naar Irak ging voor een missie van 2 of 3 weken. “En toen, van de ene missie na de andere, ben ik oorlogsreporter geworden,” vertelt Wilson.
Wilson was toen net afgestudeerd aan het IHECS, een school voor journalistiek met een sterke focus op praktijkgerichte lessen. “Daar leer je video’s monteren, radio maken, en schrijven.”
Nu, op 31-jarige leeftijd, is Wilson nog steeds even gepassioneerd door zijn werk. “Wat zo boeiend is als je als journalist in een oorlogsgebied aankomt, is dat alles anders is. Alles is nieuw. Je leert ook ontzettend veel bij.”
Op koers blijven ondanks hindernissen
Ondanks de studies en motivatie is de start in zo'n job niet eenvoudig: “Je moet vindingrijk zijn en behoorlijk wat zelfvertrouwen hebben om te denken: “OK, ik ga verslag uitbrengen over een van de belangrijkste oorlogen van de 21e eeuw.”
De obstakels van het vak? “In het begin kent niemand je. Vertrouwen is een groot element in dit vak. Het kost tijd om op te bouwen.” Als freelance journalist worden we constant afgewezen: “Maar dat is niet erg, want we geven niet op.”
Passie als motor van je job
Voor Wilson word je geen oorlogsreporter zonder passie. “Omdat het zoveel energie en uithoudingsvermogen vergt om in een oorlogsgebied te werken.”
En tot slot zegt hij: “Als je een werk doet dat je passie is, werk je eigenlijk nooit echt. Dat is het eigenlijk!”