In 1999 richtte lerares Geneviève De Longueville een vzw op om haar wens om een opvang- en onderwijscentrum voor weeskinderen in Togo te stichten, waar te maken. Vandaag is haar project gerealiseerd en autonoom. Dit is haar verhaal…
Sinds haar kindertijd heeft Geneviève een passie voor weeskinderen. Nadat ze als humanitaire hulpverlener in verschillende derdewereldlanden had gewerkt, ontwikkelde ze een voorliefde voor weeskinderen in Afrika.
“Mijn roeping is om hoop, waardigheid, onderwijs en vervulling te brengen aan kansarme kinderen in Afrika.”
Een beslissende ontmoeting
Aan de basis van het “SON-project” ligt een ontmoeting met Grégoire Houngbedji, een Togolees die naar Europa kwam voor zijn vorming. Grégoire vraagt Geneviève om hem te komen helpen bij het realiseren van een project dat hem al een tijdje na aan het hart ligt. Ze ontdekken dat ze gelijkaardige standpunten hebben en Geneviève gaat het avontuur aan! Zo creëren ze een opvang- en trainingscentrum voor weeskinderen in Togo.
Het SON-project is een ontwikkelingsproject “voor Afrikanen door Afrikanen”. Het doel van Geneviève was immers om de verantwoordelijkheden van het centrum zo snel mogelijk over te dragen aan de lokale actoren. Het is ook een innovatief project, aangezien er tot op heden geen enkele structuur van dit type in Togo bestaat. “Ik vond het van cruciaal belang dat het verzoek van Grégoire kwam. Om een project duurzaam te maken, is het essentieel dat de mensen op het terrein de drijvende kracht achter het project zijn.”
Het begin
De eerste constructies werden in oktober 2000 gestart. De VOCATIO-beurs die Geneviève in 2001 ontving, was voor hen een grote hulp. “Het is geweldig dat ik van de beurs kon genieten om het project te starten. Het heeft de zaken versneld aangezien het project in 4 jaar tijd kon worden opgezet!”
“In het begin hebben we een systeem van peterschap opgezet voor de kinderen. Ze werden verzorgd door buren of de uitgebreide familie. Maar we kwamen er al snel achter dat de kinderen niet goed verzorgd werden, niet naar school gingen, of dat de families hen als knechtjes lieten werken. We moesten de meesten dus opvangen. Om dit te doen, bouwden we huizen en infrastructuur om ze op te voeden. We hebben ook een school gebouwd omdat het centrum in 2000 geïsoleerd was van de stad (Notsé) en ver van de bestaande scholen lag.”
Een mooie evolutie
Sinds de oprichting van het centrum, hebben 114 kinderen van zijn actie kunnen genieten. De school, die in het begin 3 klassen telde, verwelkomt nu meer dan 550 leerlingen van de 3e kleuterklas tot en met het 3e middelbaar. Niet alleen de 53 kinderen van het centrum volgen er les, maar ook de kinderen uit de buurt. “We blijven de kinderen van het centrum opvolgen na het 3de middelbaar tot dat ze autonoom worden. Of ze nu besluiten om een opleiding te volgen voor een ambachtelijk beroep of om naar de universiteit te gaan, wij zijn er om hen te begeleiden en op financieel en moreel vlak te ondersteunen. Vandaag zijn sommige kinderen bakkers, kleermakers, handelaars, mecaniciens, secretaresses, juristen of leerkrachten geworden. We zijn zo trots op hen!”
Het centrum vierde zijn 20ste verjaardag aan het begin van het jaar en iedereen was voor de gelegenheid uitgenodigd. “Ik heb veel goede herinneringen gedeeld tijdens de festiviteiten, vooral met de kinderen die in het centrum woonden toen ik er nog werkte. We kregen ook veel erkenning van de voormalige weeskinderen en hun families. Het was erg ontroerend!”
In 2006 heeft Geneviève de verantwoordelijkheden en het beheer van het centrum officieel overgedragen aan het lokale team. Sindsdien blijft ze de evolutie van het centrum vanop afstand volgen. Vandaag is het centrum goed op weg om financieel onafhankelijk te worden dankzij inkomensgenererende projecten: veeteelt, herbebossing en de opslag en wederverkoop van graan.
“ALLES IS MOGELIJK! Zelfs als we van nul beginnen, is alles mogelijk… dankzij organisaties als VOCATIO!”
